Dood in de pot

de zooi schept hoop
achteraf staat het schaapachtig

Uitgewoond

Er zit geen ruimte onder de huid
waaruit het leven vorm krijgt
met rondom openheid van licht
dat nog de diepte kent

in deze raakbare achtergrond
zit de hemel op aarde
gewoon lekker lui
voorover tussen je oren

Op niets

Hier is het einde gedefinieerd

als dun laagje fineer
rolt de zee
vanuit de lucht
het land in

met uitzicht op niets
dan het doodlopend spoor

naar eiland
van de vergetelheid
met uitzicht
in gekneld

tussen zelf ingekleurde zekerheden
van verweerde tijden
waar de wind zelfs de doodlopende weg
bijna door omwaaien zichzelf hervindt

naar de knoppen

de poort blijkt hekwerk dat achter je sluit
een lichtend voorbeeld wanneer het einde nadert
van de nacht waar op je zat te wachten
kijkend naar openingen die ontsnappingen bood
aan het oog onttrokken nog maar je genoot
van deze dageraad waarna alles verloren gaat

halvering

als iets wordt uitgemeten

één deel omgekeerd


het ander staat beschreven


blijft het altijd wikken en wegen

op de schop

het landschap wordt voor u uitgelegd
onbegrepen als het was
staat het nu breeduit gemeten
mits dat nog niet duidelijk was
door mist omgeven

tijd voor flitslicht

een kleurrijk inkijkje in de keuken
leert dat licht in alle tijden breekt
op vele schakeringen invullicht
vrucht van deze oogst geplukt
uitgestald in ontluikend gezicht

Besloten

Waar mijn talent rust
hangt het achter slot
en grendel kleurrijk
verborgen in alle lust

op de hoogte

waar moeder aarde gaapt
staat men in het bijzonder
klein in wezen zichzelf te zijn

eerder onder haar succes bedolven
ligt nu de mens verstedelijk dicht
aan haar voeten weer te prijken

van hoger hand genomen

zoals je kunt zien vanuit de hond
het perspectief dat de dood
uitgraven is te bezien uit as
herrezen tot een graf
bedolven door de mond
die gapend op de achtergrond
met straffe hand als lood
gegoten ankerplaatsen biedt
hoe het houvast doorbroken
niet biedt dan een stenen hoop
die mensen achterlaten
in dat verschiet

Blijde verwachting

Zoals blijde verwachting hoop uitspreekt door kinderogen
komt de stok achter de deur uit de hand van de wandelaar
genomen om de hoek kijken zonder blikken of blozen
blijft het raar steken in een momentopname
de in steen gevatte harde werkelijkheid
raakt trede voor trede door zon belicht
tot het oplichtend kindergezicht

Bolleboos

Zo'n avond dat je aan de lucht hoort
dat er ijsvogels aan zitten te komen
je ze na wat dralen op een graslaan
om een rietpol heen kunt gadeslaan

terwijl verrukt wat rietzangers gelijk
halfapen door het riet buitelend gaan
je versteld doen staan je gaat halver-
wege en denkt terug

hoe een havik voetstoots aannam
dat in het nauwgedreven een buik-
lading de dood beschreef

er zakken ondertussen soldaten af
en worden spontaan weekschildkever
op de grasmat ik hou wel van dit land-
schap dat geschapen is door grazers
bevolkt met paardenzuring brand-
netel en ander akelig stekelgewas


rondom enige bossages wilgenrozen
indrukwekkend waar die hengsten
doorstappen als horzels op de huid
hoogst irritant opgeschoten is hier
een metafoor van graslanden

dingen die zin geven aan een zwaluwstaart
verbinden de stilte met de spreeuwen
die uitgesproken wordt door andere vogels

ik zit mooi licht gade te slaan
met wat op me afkomt
waar de zon niet eens kon staan
in de weerschijn der dingen
valt dit op

daar vlucht een ree voor willekeur
van enige passanten die ongemerkt
van deze hinder voort gingen
hunsweegs ongenaakbaar onverstoorbaar
voor dit fenomeen

hier lucht van krijgen
adembenemende avond
daar ik daar lucht van kreeg
met zien hoe het licht doofde
voor mijn ogen en alles weg
zonk in het diepe riet
kragen zuchten slaakten
roerdompig alles werd
ontsteeg dat geluid
opdat de nacht viel
zacht ik sliep uit deze dag