Dood in de pot

de zooi schept hoop
achteraf staat het schaapachtig

Uitgewoond

Er zit geen ruimte onder de huid
waaruit het leven vorm krijgt
met rondom openheid van licht
dat nog de diepte kent

in deze raakbare achtergrond
zit de hemel op aarde
gewoon lekker lui
voorover tussen je oren

Op niets

Hier is het einde gedefinieerd

als dun laagje fineer
rolt de zee
vanuit de lucht
het land in

met uitzicht op niets
dan het doodlopend spoor

naar eiland
van de vergetelheid
met uitzicht
in gekneld

tussen zelf ingekleurde zekerheden
van verweerde tijden
waar de wind zelfs de doodlopende weg
bijna door omwaaien zichzelf hervindt

naar de knoppen

de poort blijkt hekwerk dat achter je sluit
een lichtend voorbeeld wanneer het einde nadert
van de nacht waar op je zat te wachten
kijkend naar openingen die ontsnappingen bood
aan het oog onttrokken nog maar je genoot
van deze dageraad waarna alles verloren gaat

halvering

als iets wordt uitgemeten

één deel omgekeerd


het ander staat beschreven


blijft het altijd wikken en wegen

op de schop

het landschap wordt voor u uitgelegd
onbegrepen als het was
staat het nu breeduit gemeten
mits dat nog niet duidelijk was
door mist omgeven