mazen

twee jaren in een blik samen

de draad weer oppakken

Vruchtdrager

de keerzijde

Wintergroenten

de schoonheid van de boerenkool

is geborgen in een parel
stralend

roodgloeiend

ik wierp een blik in de haard

 die er gloeiend bij was

Een zachte windstreek

Verblindend onderkomen om bij te tanken

maar nooit om daarbij stil te staan

een opstekertje is wel een zendmast
die niets ontvangt van waarde
dan de opvliegende banen
van de hoog bevlogenen

verliest de molen alle kans van slagen

zonder wiekslag stond hij daar

oogverblindend naast de kruissteek

de hemel op te houden

in een windstreek

De zon speelt tikkertje op het wolkenveld met zijn stralen.

ik zag een lichtharpje dat bespeeld werd met de toon te zetten op hetzelfde wolkenveld. Uitgeschoten op een landstreek. Plots kwam de wolkenfabriek op de proppen uit het niets. En produceerde dikke stromen nevel. Om hoog geschoten pakte het weer samen tot de zon het spel weer doorkreeg. En verscheen een prachtig vergezicht onder samengepakte grijze dekens.

Uitgebloeide zomergasten; vastgelegde winterbeelden; uitgevreten herfst

Een uitgebloeid verhaal:

ik had de zomer in mijn hoofd geplant. Zaaide zoveel eerder al die gedachten in de lente.  Uitgekomen bleek het de zon die uit de pitten kwam. Maar is nu alweer uitgezaaid en leeg gepikt door zwartkoppen en andere mezen weer gaan pitten.Mijn zaad zal niet meer schieten, echter in de mijn dromen kom ik alweer op, groen, harig in het verschiet, je ziet het nog niet, maar reken maar een echte zonnebloemige wijzer voor het volgend jaar. Geel tronend torn ik dan weer hoog boven de bedden uit te stralen, spelend als mijn eigen zonnegod. 

beklik mijn

bloemkop

maar

ik ben vergroot

een zeer uitgebloeid hoofd

dat in detail geschoten  is

om vastgelegd te worden

ik stroom als droog stro het leven uit

            

De leegte spreekt mij tegen, maar voor de rest is het geen gezicht

Je kunt wel overal tegen gekant zijn, bv met wat nieuwbouw heet. Architecten zijn steeds meer scheppers van de leegte, een aarde die zelfs god onbewoonbaar had verklaard.

Zij echter scheppen het genoegen van het wooncomfort, wat met enig vertekend perspectief wel uitgelicht kan worden tot verinnerlijking van het stedelijk gebied.

Hier enige indrukken van zo'n openbare ruimte in wording. De Bataviastad in Lelystad, een missinglink uit de zestiger jaren wordt aan de kust van het Markermeer recht gezet op het gebied van stedelijke ontwikkeling.

Lelystad smoelde teveel agrarisch, nu meer een commercieel succes. LEEFbaarheid... ja dat moet nog maar blijken. De gezelligheid in de bestaande winkelpromenades hebben aangetoond van niet.
Voorlopig:
Weidsheid is geen wijsheid, onherbergzaam, ja dat wel.

d'één is niet d'andere kant van 'n spiegelbeeld