er heerst niets
byzonders maar toch
speelt er licht iets
mysterieus zo gratieus
met er in verkeren
toverwereld
door dwalen weer
verdwijnen
waar niets tegen
opgewassen is
Zinloos te geloven hoe haar benen
zonder kop om aandacht schreeuwen
goed gemutst is zij doorschijnend
in het weten hoe helder weer het beeld
verveelt van overdreven veel medeleven
zoals haar losse onderdelen wijd gespreid
welgesteld op ooghoogte
om aandacht bedelen
blijkt de pot opgelicht
een beentje minder
Als je uitgereden bent
of gewoon domweg gesloopt
dan word je weggereden
bandeloos uit dit leven
eindelijk van de weggelicht
zit je voor eeuwig vastgeroest
mooi gekleurd achterom te kijk
gezet om geen enkele reden