Verstoord

je ziet iets in je achteruit

iets wat is maar niet zo hoort

je kijkt daar bij nogal verstoort
zoomt in

en uit op wat vervaagd
een weg terug uit het toekomstbeeld

de blikt verengd de werkelijkheid
naar wat aangeslagen het oog bekoord

je wenst geen horizon geen toekomst beeld
slechts het nu wat voor je ligt dat telt

het valt je op hoe ook verstoord het geel
toch dichterbij je voorjaar hoort

het luistert nauw maar telkens weer
ontpopt de natuur haar ware aard
nabij de eeuwige vergankelijkheid

zeer aangenaam zoals het hoort

de fascinatie

voor het rechtlijnig landschap
dat gespannen als de tuigen
aan de mast de koers bepaalt
ingegeven door de zeilen
als het weer eens voor de wind
gaat of moet schipperen
door te laveren altijd op
gespannen voet met de vaart
daarin houden met wat
tegenzitten kan

De kop van jut

uit hout gesneden en doorleeft
komt tot uitdrukking wat is geweest
het vlees van eeuwen weer
tot leven gegriefd gegroefd gegeven
hoe de houtgeest komt tot leven
de mond beschreven tot
een dwarszittend uitroepteken

nog scherper gekant

is het zand dat afgegraven rust
tegen de schop waarop de spade
passie preekt en voor je het weet
je weer bedolven ligt rustend
in de hand van god
mag weten wat erna komt

gekant tegen de wallenkant

iedere keerzijde heeft een weerzijde
telkens als je zijn vergezicht ziet
uitbundig uitgebeten rondtrekt
door het loepzuiver aanzicht
dat mijn digitale oog voorziet
scherp gekant tegen weerlicht

Slibt dicht gedicht