je ziet iets in je achteruit
iets wat is maar niet zo hoort
je kijkt daar bij nogal verstoort
zoomt in
en uit op wat vervaagd
een weg terug uit het toekomstbeeld
de blikt verengd de werkelijkheid
naar wat aangeslagen het oog bekoord
je wenst geen horizon geen toekomst beeld
slechts het nu wat voor je ligt dat telt
het valt je op hoe ook verstoord het geel
toch dichterbij je voorjaar hoort
het luistert nauw maar telkens weer
ontpopt de natuur haar ware aard
nabij de eeuwige vergankelijkheid
zeer aangenaam zoals het hoort