Ze lachen allemaal

uit respect voor leven geven ze het de kogel
drijven ze - er de spot mee opgedreven
de helden van het ochtendgloren
met gebroken geweertjes opgeheven
leve het leven waar opgejaagd wij jagen
dat alles goed mag leven dat overdreven
beter plat gereden dan met voorliefde
wild en bijster zo de natuur beliefde
het tere hart weer griefde van de echte man
met braadspit tonnetje rond bezat
het eeuwige leven in de jachtvelden herdenkt
nog eens inschenkt en afgedropen
in de vierwiel drive zichzelf uit de voeten maakt
koud genezen van een moordgedachte
hoe genot hem door de kop de schoot

De danseres

Ze is uit hetzelfde hout gesneden
van waaruit beworteld heel het leven
voortkomt dansend in dit licht gegeven
beeld dat oogstrelend mij treft
op een vroege ochtend in nevel
van de dagen die resten tot de bloei
het door groeien laten afdragen
in de vragen waar de bloem toe
uit voortkomt en afgedragen moe
het bottelt tot een schil omgeven
herfsttij van laatste glimpen
van het afgelegde jaar:

ze zat op rozen
ermee omgeven
vlammend leven
om lief te kozen

uitgewaaid

uitgeteld of uitgerekend
kom je op tijd de weegbree tegen
dat in plaats van zaad
haar bladeren tot kroon tooit

Uitsnede

Een oude kroeg; Den Andel

De goot verhaalt het liederlijk leven
dat langzaam aan vervuld geraakt
tot kunst verweven nu de tijd vult

in of uit de goot
om het even gekropen
loopt het over
vergankelijk dor
dit leven over
-dreven

op een dag

ben je de weg kwijt
sta je brievenbus te wezen
ontheemd in het groen
de laatste hoop te prevelen
wie nog eens komt legen
wat eerder al vergeten was

Het hoofd

schampert wat
genageld aan de wand

Het denkraam

het denkraam raakt verzadigd
van de bladeren
die uit het hoofd geleerd
door het nauwe venster
naar buiten toe doorslaan.

Het spoort goed

De boer zijn zaaigoed
staat uitgelijnd
zeer goed
ontkiemd te kijk

en komt op een afstand te staan

hoog verheven torend de windmolen

Heel wad; droog gevallen

De wind voert de boventoon
geduldig bijgestaan door juvenielen
kromme golven nauwelijks in toom
gehouden van het eiland voor de infantielen

scheepsladingen af- en aangevoerd geduld
staat op de kade uitbundig te verwaaien
het is geen kinderspel dat alles staalblauw omhult
geen spoor van schaduwbeelden in lichte laaien
komt uit alle streken neergestreken voor vertier
wie de zon nog duldt of loutert in zilt plezier
spelenvarend op stijve rust die golven op de dijk laat breken

Nooit meer inbinden

Omdat ik vergeten ben mezelf te zijn
een schaduw met de zon in de rug najaag
nooit meer aankom dan ik afgevallen ben
stilzwijgend alles altijd beaam ben ik
vergeten te bestaan is dan ook onzichtbaar
de levenskunst die ik versta
al met verslaan
van mijn verhaal ben ik het meest afwezig met er zijn

Uit vrije wil

je klooit wat aan met camera of gewoon wat met elkaar
soms zie je ternauwernood hoe het vrije veld vandaar
het standpunt in neemt dat geen blad voor de mond
wat niet wegneemt dat in de lente blakend gezond
de kever weet heeft van iedere vierkante millimeter
blijkbaar gegeven van de liefde gaat alles beter
hoe onze lieve heer het ook geschapen heeft
zedigheid slechts voor geletterden voort leeft

het mannetje oogt onzeker beverig
wat schijn is in de heftigste bewegingen