Mochten er nog redenen zijn om te twijfelen aan het bestaan hier op aard, dan is Noordpolderzijl de uitgelezen plek. Nergens anders loopt alles zo vreselijk in het water dan in dit haventje bij hoogwater en een stevige noordwester. Er zijn slechts twee gedachten om die twijfel te weerleggen;
ja, dijken dienen ergens toe en
nee, kwelders staan niet toe dat water daar achter blijft.
Verder draagt de storm rondom windkracht 8-9 ertoe bij dat je moet denken; ach het kan altijd erger. Maar voorlopig word je wel bijna van de sokken geblazen en ben je niet in staat je gezicht uit de plooi te trekken wanneer je de storm recht in de ogen kijkt.
Dat laatste is wel nodig wanneer je meent op een angstigvallig klein reepje kwelder nog wat ganzen te ontwaren. Hetgeen zeker niet onwaarschijnlijk is. Maar ditmaal vergt het veel moeite om het hoofd erbij te houden de oogkassen raken bijna uitgehold.
Schapen ook niet, want die staan op het droge, ergens, of hangen reeds aan de vleeshaak bij slagerij eerlijk bio voor degene die een vette rollade of soepschaapschenkel blieft.
De dijkkruin is een veelbelovende plek voor uitwaaiers. Het doorgaans rustige stekje Omlandia krijgt bij dit weertype trekjes van Zandvoort aan het wad. Druk, heen en weer scheurend autoverkeer, op een eennbaanspad naar Noordpolderzijl dwarsdoor de Noordpolder.
Druk ook boven op de dijk, mensen en kinderen staan in allerlei zwaartekracht-ontkennende houdingen de wind aan te trotseren. Kortom uitwaaien bij aanzwellende windkracht 8, met ferme rukken naar 9-10, is een alternatieve vorm van kustrecreatie.
De belevingstemperatuur ligt rond het vriespunt bij deze wind en de huid raakt wat overspannen met zo'n luchtsdtroomprofiel. Dus de recreatiedruk blijft beperkt vanwege de korte verblijftijd van de wadgasten alhier.
Ook fotograferen is een hoogstandje waar je zeer bewogen van geraakt als je later op de dag de virtuele resultaten in ogenschouw neemt. Ontroerend bewogen beelden van balanserende mede- "lomografen".
Educatief valt er ook veel onderricht te geven vermits je kinderen bij je hebt. Gevaren genoeg om te duiden. Naast, uiteraard stoere verhalen over de kade die nu een halve meter onder water staat en meestal goed te belopen naar in gunstiger jaargetijden afgemeerde schuiten van de garnalenvisser en het vaartuig om mee te spelevaren op het wad.
De luchten zijn grimmig en dreigend in het tegenlicht en tegen de wind geschoten foto's.
Het gemaal neemt een dubieuze pose in zo onder aan de dijk, aan de keerzijde van het wad. De verhoudingen tussen de hoeveelheden water en spannende luchten geven en wat benauwd gevoel of de capaciteit van dit soort gemalen nu wel garant staat voor droge voeten in de Noordpolder, er wordt immers niets bemalen momenteel.
De havenmond staat gapend vol water naar het wad gekeerd, waar nog zoveel kostelijk silt vocht deze kant van Groningen opgestuwd wordt. Gelukkig weet een weerman op de terug weg in auto te vertellen dat de storm na de avond toe afneemt. Het is te donker omdat te gaan bevestigen op Noordpolderzijl, ik ga huiswaarts met windkracht regen een behoorlijk nat pak, bovendien zijn fietsen hier niet voor gebouwd om zo afgebeuld te worden. Ik stap af en loop wel verder.
