zondag 11 september 2011

Het wanend wandelen

De aanvang ligt vast bij 't begin: Hoeve Delle. Een bord een tekst en een gebod.
Immers gij zult en zult niet in deze natuur doen verpozen
 anders dan de eigenaar ons toelaat.
struikel bijkans al prompt over de mestkever. Een aantal die het eekhoorntjesbrood de baas is
met van kant maken. Ik wist het niet. Maar wis en waar, de informele groep Geotrupide kevers
zijn pillendraaiers die ook aan zwammen doen.

In ieder geval is hier sprake van een familielid mestkevers dat te boek gesteld is
als "gewone mestkever" Geotrupes stercorarius, Het is niet anders.




Even verder, ongeschonden en ook door mij ongemoeid gelaten op naam gebracht
door op het blote oog te gokken op gewone franjezwam. Het is weer niets anders
 in een gewoon gemengd bos. Hier staat Thelephora terristris parasiterend
op zeer jong loof dat het toch al zwaar te verduren heeft op schrale gronden.
Toch is het goed te weten dat het op naam brengen van een zwam
me meer siert dan het weten van een automerk. 


ik spiegel inmiddels het bos met mn spiegelreflexcamera. Een niemanddalletje
op het pad ,vervult van louter water. Wel zwemmen er rotjes in van zweefvliegjes.
Larfjes van deze vlieg, die ik weer niet waarnam. 


Daar pal bij de plas een satijnzwammetje,
dat ik niet nader kan duiden omdat
ik een boek ontbeer met paddenstoelen namen.


En zonder het bos uit te lopen loop ik het "hoeve delle" deel uit en de "reeënberg" op,
huh in de berg. Van  bergen is hier geen sprake. Tenzij RWS met A50 snelwegen uitrollen
dwars door een berg is gegaan. Reeën wel, de keutels verraden hun aanwezigheid
zonder dat ze zich te laten zien. 


Eigenaren ook. Boseigenaren zjin meestal vervelende lieden
die behoeften hebben, veel behoeften hebben aan markeren.
Prikdraad, Heras of anderszins. Maar hier slechts een paaltje gemept
dat uit oud gasleiding is gezaagd.


En zo is deze pijnboom dus eigendom van een eigenaar. Eigenaardig eigenlijk
dat bosbezittelijkheden in deze schaarse tijden
van natuur privébezit zijn als zijnde onnutte bomen.
in ieder geval rust het mannetjesvaren in de oksel van de grove den.
Deze epifyt trekt zich nergens iets van aan, zelfs de boom lijdt niet onder zijn aanwezig zijn.


En ja hoor, onnut bos te koop. Een actuele plaat, dus hup de telefoon in en kopen maar.
De prangende vraag is waarom ons staatbosbeheer of natuurmonumentenzorg zich niet bekommeren over deze rafels. Rafels die grens aan de snelweg waar zoveel platte fauna uit ontstaat van  diertjes die het wagen onze idiote A naar B mentaliteit te doorkruisen. 


Maar gelukkig gaan een ander plukje gewone mestkevers
gewoon door met een andere ondefinieerbare zwam oppeuzelen. 


Deze pillendraaiers draaien nergens om heen,
sterker nog malen nergens om dan gezwam.


En ja hoor, gemeenschapsgoed rust pal naast te koop aangeboden bos.
Het waterwingebied verraad het veelvuldig ruimtegebruik dat in deze secundaire bossen.
Alles staat en valt hier door wat mensen doen of nalaten. Maar drinkwaterwinnen is geen sinecure
en dient verschoont plaats te vinden op goede gronden.


Dus in bos huizen of laten vertroepen is uit den boze (zou het oude testament beweren)
ik mik op "uitwonen" tot mol en rot zijn tol op eisen. 


Zo als deze eikenbloedzwam (Stereum gausapatum) zo goed doet
op dikke dode eiken is het lot van menig houten huis
 (gelijk gebouwd op drijfzand) vergaat in 't bos.


Een drankgelag of hard gelag is de vertroeping
in het woud der verwachtingen, het reepje bos
van Delle tot Ree.


Zo staan het bos hier letterlijk (of liederlijk) te koop.


Terwijl eeuwenoude eikenstobben* staan te dromen op hun oude wortelstel.
Heerlijk lommerrijk te luieren tussen bosbessen.


Stijf in geklemd tussen gemarkeerde dennen die het hek van eigendom aangeven.


Grenspalen van een mooi stukje zandgrond met bos bedekt en behept
met sluipwespen die er nu niet meer invlogen daar ik ze weggevangen heb,
eigendom of niet.

_________________
*Naar schatting was rond 1870 meer dan driekwart van het Nederlandse bos hakhoutcultuur!

Blogarchief