 |
| Hoog Soeren |
 |
| Het land verschraald maar de toenmalige heide wordt nog steeds rijker. Rijker van depositie aan nutrienten waardoor vergrassing met pijpenstrootje en bochte smele in rap tempo plaats vindt. 'Zowat', wat is het gemis wanneer je de natuurlijke verruiging boven de culturele erflating van het Heideveld stelt, vraag ik me af. |
 |
| Hoog Soeren dus, de schoonheid van de graspol, als overwinning op de heilloze cultuur van het plaggen tot je er weer paars van de hei van ziet. |
 |
Objectief gezien zijn de kernkwaliteiten van het type heide-(maar ok weide-!)landschappen schoonheid door openheid, kleur door variatie in grootschalige patronen en meer zulks emotionele karakteristieken. Deze kwaliteiten, aangevuld met niches waarin zeldzame (concurrentiegevoelige) plantengemeenschappen zich kunnen handhaven, mits de mens permanent in grijpt, zitten diepgeworteld bij de rechtgeaarde natuurbeschermer. Hij/zij zal dan ook ingrijpen wanneer de natuur een eigen aanpassing bedenkt in haar ecosysteemdeeltje. Een aanpassing die altijd uitstekend past bij de lokale milieuomstandigheden en de dynamiek daarvan. Dus bestaat de jeukende hand van natuurminnend Nederland uit het nemen van draconische maatregelen als beweiden met schapen en koeien (eeuwen ervaring toch?), branden en plaggen om tot gewenste verschraling van de toplaag te komen. Dit alles om de "agressieve" (nutrienttolerante) soorten een pootje te lichten omdat die zo stom zijn beter te gedijen in ons vervuild landje dan bv allerlei heidesoorten en bosbesachtige struiken.
|
Zonder ingrepen door de mens gaat een tussenstadium van heide, in een herkonlonisatie van uitgeputte en verarmde zandgronden, over naar een vervolg in de successie; een bos ecossysteem. Dat dondert vroeg of laat weer in elkaar en gaat alles weer van vooraf aan van de woeste lege aarde over het heide-weide- veld (misschien) naar weelderig struweel en aansluitend weer bos, etc.In standhouden van de heide betekent dan daadwerkelijk menselijk ingrijpen, doormodderen om blijvend een tussenstand vast te houden dus ontbossen, begrazing met schapen ed, plaggen en/of branden.Een bekend verhaal.
 |
| Neemt allemaal niet weg dat het heinde en ver geen grote stille heide treffen een ontsiert landschap oplevert. In tegendeel; niets dan pijpenstrogele stilte die je hier "op" Hoog Soeren treft is visueel een verrijking voor het oog al met al verrijkt met spaarzame den en doorwoekerende bochtige smele met op de heuvelruggen van zand wat bos en vossenbes. |
..
 |
| En tot slot, wie zou deze strogele werkelijkheid willen missen? Ik voor geen goud!!! |
 |
| We staan wellicht "on the crossroads van natuurbeheer voor de 21ste eeuw van deze onchristelijke roomsen en calfijnisten die de natuur een godstijding vinden die beheert en absoluut niet autarkische trekjes mag vertonen: een goed gelovige politicus van onbesproken devootheid noemt dit "boerennatuur". Dus komaan alle natuurvorsers allerlanden de handen in een en hup ten strijden tegen de paus en de gristelijke natuur! Dit is hét uitgelezen moment om tegen lagere kosten een mooi moment om eens na te gaan of schoonheid geen uniciteitswaarde zonder zeldzame soorten beschermen (als doel op zich) is maar juist vanwege de instrincieke waarde die een autonome (natuurlijke) ontwikkeling in de huidige maatschappelijke context heeft. Als u (nog?) begrijpt wat ik bedoel " |
 |
Verdrassing (grondwaterpeil) leidt tot differentiatie van vegetatiestructuur, met andere woorden gras verdwijnt waar dras verschijnt en komt aan de oevers van deze misschien eaux oligotropes, afhankelijk van de voedselrijkdom, het heide schrale grasland tot leven
|
 |
Op kleine schaal is zichtbaar Effect van plaggen. De hand van de meester die de natuur wenst te transformeren naar een oud cultuurlandschap, geeft precies aan dat we moeilijk accepteren dat een systeem z'n eigen (onbegrepen?) dynamiek heeft waar wij de schoonheid ongemoeid van moeten leren "ervaren".
|
 |
| De gestrengheid waarmee de grove den het milieu bepaald zou wel eens een aardige leerschool zijn voor een nieuwe vorm van natuurlijk terreinbeheer (laat natuurbeheer maar even rusten tot wij als mensen er met de fikken afblijven de nostalgie van cultuurverval tot natuur te beinvloeden) én laat er geen gras over groeien dat pijpstrootje geen schijn van kans maakt terwijl de vossenbes en dophei daaronder in de luwte van de grove den(let wel 99% van de dennen is allochtoon of invasief ) weelderig tiert.. |
