Èrgens van onderweg zijn maakt indruk: je weet niet wat je ziet.

Het is natuurlijk gewoon slechte fotografie!

Maar ik kan de verleiding nooit weerstaan om al rijdend (of laten rijden uiteraard) onder de meest bizarre omstandigheden plaatjes te schieten. Dit levert indrukken vanuit het bestuurdersperspectief  op.

Als het ware bevries je zo de vluchtige indrukken waar alle weggebruikers dagelijks aan bloot gesteld worden en kan je later nog eens terugblikken wat je onderweg opviel. Vaak wordt door het "foute" licht de ongelofelijke hoeveelheid bewegingen, de lange (of veel te lange) sluitertijd het schreeuwende wijd openstaande diafragma, het isogetal op onwaarschijnlijke hoge (korrelige waarde) alles gedoemd te mislukken met wat je vastlegt.

De wereld raakt vertekend. 

Maar toch, de verleiding om met m'n multiprutpurpose cameraatje alles te schieten wat los en vast aan me voorbij schiet is groot. De samsung uit 2005 laat me nooit in de steek (hoewel te waterlaten en voor een habbekrats repareren tot de mogelijkheden behoort) met plaatjes geven. Achteraf ben ik vaak wel tevreden met de vertekende herinnering: geheugendefect dat (be-)waarheid wordt. Uiteraard omdat de oorspronkelijke beelden al in het hiernamaals zitten en ik allang weer honderden hectometerpaaltjes voorbij geschoten ben met andere impressies.

Uiteindelijk
 wordt de illusie waarheid en geloof ik heilig in de objectieviteit van mijn Schneider - Kreuznach varioplan zoom 7 2 108 mm 28-400mm s-macrolens. (je dezelfde fabrikant die medio 1945 - 1965 nog 2ogige Rolleifelexen toerustte met briljant glaswerk)

In onderstaand werkstukje is mist hét thema. Mist in flarden mist in dekens mist in het donker en dus verlicht. Mist in de afbuigende en op de rechte weg en gewoon mistig bezien het zwabberend achterlicht van de voorganger op de weg.
De tocht ging van Warffum naar Leystad en weer retour.